Makahiya

Nung ni-research ko kung ano ang scientific name ng damo na to, eh eto raw:

 

“Mimosa Pudica is the scientific name of Makahiya. Pudica = shy = hiya.” – from wiki.answers.com

 

Hindi nman talaga ito ang topic ko for today. Pero dahil kasi nahihiya ako ay naisipan kong i-taclke na rin ito. I’ll tell you later kung bakit.

 

So natatandaan nio ba ang isang uri ng damo na ito? Nung ako ay bata pa, madalas ko kolektahin yun pink na bulaklak nito. inilalagay ko sa gilid ng aking tenga o di nman kaya at ginagawa kong laruan sa bahay-bahayan. Kung minsan pag nawiwili ako sa paglalaro ng tutubi sa parang, madalas na mapagdiskitahan ko ito. kasi nakakatuwa na kapag nahipo mo ng bahagya eh kusa talaga siyang titiklop na animo nahihiya. Wala niyan dito sa UK. O maaaring meron pero sa kasamaang-palad eh wala pa akong nakikita. Hindi ba nakakatuwa na maalala ang mga simpleng bagay nung ating kabataan?

 

Nung elementarya nman ako, madalas kami pagdamuhin sa harap ng aming room. Gamit ang matatalim na dulo ng bato, madalas ko ma-encounter ang damong makahiya. kung pag-uusapan eh paglalaruan lang gustong-gusto ko ito. pero kung ito ay bubunutin ko gamit lang ang aking mga kamay, hate ko talaga. kasalungat ng pangalan nito ay ang bagsik ng katawan nito na puno ng matitigas na tinik. hay.. sarap magbalik-tanaw!

 

Eh bakit nga ba ako nahihiya? kasi nga meron kaming bisita sa ngaun. Kanina halos mag-chorus pa sila sa pagccheer sa kanilang football match na pinanonood. Hay ang ingay! pero nakahiyaan ko nang lumabas kasi hindi nman kami close nun kahit na sabihin pang best friend ni habibi.. hindi ko pa siya ganun kakilala. tutal nakaluto na ako at malinis ang bahay nun kanilang datnan ayos na akong manood ng TFC sa aking kuarto. ito kasi ang hirap kapag nag-iisa kang babae. Ganito na nga ako nun tapos hanggang dito ba naman? uahhh?!!

 

At speaking of food, pansit bihon ang niluto ko. mga chinese mahihilig sa bihon hindi ba? ayun! first time yata kumain ng pansit bihon kaya nun nag-hello ako eh natapon pa sa sahig ang hinayupak na bihon. hehehe.. nagandahan ba sa akin o ano? lol! kaya pumanik na ako agad para hindi nman sia mapahiya. heniway, bukas nman ay aalis na sila at babalik ulit sa biyernes. bigla ko tuloy namimiss si habibi. minsan kasi pag ganitong oras eh kulitan time na hahaha..Eh ngayon ayun at priority nia ang mga friends nia. hmmp.. di bale ako nman ang aalis sa friday. sabi kasi ni habibi kanina eh na-miss daw nia ako nun minsang gumising sia na wala ako sa tabi niya. tumuloy sia sa kusina at nagtimpla ng kanyang tsa-a pero un bahay daw ay parang siya lang ang nakatira. sabi ko nman dati nman siyang namumuhay na mag-isa. ang sagot niya, iba na raw ngayon kasi ayaw na raw nia na mawala ako sa tabi niya ( o di ba ang sweet ni habibi). Eto pa, parang itinadhana ng Diyos na amraming maka-miss sa akin. ito ba ay dahil sa binangungot ako nun isang araw o talaga lang namimiss nila ako. hehehe tinawagan ko kasi si tatay. Medyo nakainom pero mabuti nman at nakatawag ako, napauwi tuloy siya ng di oras. Ayaw nia bitawan ang kanyang phone at ipasa kay tatay kasi nga eh namimiss daw niya ako. Nung makatulog, ang sabi ni nanay naiyak daw si tatay. hay naku! kung hindi lang nila alam, namimiss ko na rin sila. Mahirap kaya mabuhay ng nag-iisa ka dito. kung pwede nga sanang lumipad akong simbilis ni Darna or nu Underdog eh ginawa ko na. kaso hindi nman ganun kadali yun hindi ba? kelangan ng datung bago makauwi hehe.. Di bale malapit na! Malapit na akong mag-start mag-ipon ng pamasahe lol!